เขาจึงเป็นโรคจิตที่สติแตก และพักการแสดงเปียโนแสดงตอนอายุสิบเอ็ดปี ทำให้เขาไม่ได้ยินเสียงเปียโนอีกแม้หูจะปรกติดี สองปีต่อมา โคเซย์ยังไม่ได้จับเปียโนและมองเห็นโลกเป็นสีโมโนโครมที่ไม่มีสีอะไรเลย สองปีต่อมาเขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับเพื่อนที่ดีของเขาสึบากิ และ วาตาริ จนกระทั่งวันหนึ่ง เด็กผู้หญิงผู้เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง มิยาโซโนะ คาโอริ อายุ 14 ปี นักไวโอลินผู้กล้าหาญและรักอิสระ ผู้เล่นดนตรีแบบสะท้อนบุคลิกของตนเอง ช่วยให้โคเซย์กลับไปยังโลกแห่งเสียงดนตรี การแสดงที่อิสระและไม่เหมือนกับที่เขาเป็นอยู่ เธอก็พยายามช่วยผลักดันเขา และเขาก็ได้ตระหนักได้ว่าเขานั้นรักเธอ